Bu günlerde inandırıcılık kavramına fena kafayı taktım. Nedense “hayal” , “saçma” gibi kelimeler üzerine gitmek istiyorum bu günlerde. Bu kelimelerden yola çıkarak kendi dünyalarımıza dokunmak istiyorum bir şekilde. Neden mi? Belki sadece kendimi tatmin için. Size zararı var mı?…
Bu yazıyı okumak için yeterli vaktin yoksa veya okuma tembeliysen en son satırı oku!
25 Eylül 2009’da dünya sinemalarıyla aynı anda ülkemizde gösterime giren bir film surrogates. Son derece çarpıcı konusuyla izleyicisini adeta psikolojik bir girdaba sokmayı başarmıştı. En azından beni! İzlediniz mi bilmiyorum ancak izlemediyseniz tavsiye ederim. Konusunu burada okuyabilirsiniz.
Bilimkurgu tarzı filmleri gerçeğe aykırı bulanlardan mısınız? Eğer öyleyseniz söyler misiniz gerçek nedir? Etrafta dokunduğunuz, gördüğünüz, konuştuğunuz insanlar, duvarlar, ağaçlar mı gerçek?
Yoksa aklınızda ürettiğiniz hayalinizden ortaya çıkan yansımalar mı?
Windows 7 işletim sisteminde müzik dosyalarınızı Windows Media Player ile oynatmak istediğinizde aşağıdaki mesajla mı karşılaşıyorsunuz?
Sunucu çalıştırması başarısız. (Server execution failed)
Yıl 1997. Tarkan’ın üçüncü stüdyo albümü Ölürüm Sana yayınlanıyor. Bu albümde Şımarık adlı şarkı özellikle şu sözlerle akılda kalıyor. “Yakalarsam muck muck”
Hayat nehrinin kenarında duruyorsun. O akıp geçiyor ve sen bakıyorsun. Kayalara çarpan dalgalarından yüzüne sıçrayan suların çekici serinliğini, ferahlığını hissederken o temiz ve insanı rahatlatan, nemli havasını soluyorsun. Mümkün mü yaşamın kıyısında durup ona öylece bakmak?…
Bir tarihte doğuyoruz. Bize biçilmiş bir rolde. Falancanın kızı, oğlu. Sonra gelişiyoruz, büyümeye başlıyoruz. Bu süreçte hissetmeye başlıyoruz. Hislerimize tepki vermeyi anne karnında öğreniyoruz. Ya da genlerimizde taşınan bilgilerle zaten bildiklerimizi anımsamaya başlıyoruz…
“Kedi … görmüş yara sanmış!” denir ve geçiştirilir genelde. Bu sözü duyan kişi de başını önüne eğip uzar hafiften. Ama bu gün web de karşılaştığım haber durumun hiç de “öyle olmaması gerektiğini” gözler önüne seriyor. Eline ufak bir kıymık batsa, hafif bir öksürsen temkini elden bırakmayacaksın diyor bağıra bağıra…
İçi boşalan kavramlar etrafımızdaki duvarı giderek giderek daha daraltıyorken ruhumun inceden serzenişlerine kulak vermek durumundayım.
Sizin kulağınıza nasıl gelir bilmiyorum ama bir parça olsun kulağınızı tırmalama taraftarıyım.
Zira; düşünüyorum öyleyse varım!
