Yavas ve sessizce ölüyorum sanki
Etrafımdaki duvarlar yetmiyormuş gibi bir de içimdeki duvarlar çevreliyor bedenimi…
Çığlık atıyorum ama duyan yok sesimi
Günden güne derin bir yalnızlığın içine çekiyorum kendimi.
Bu büyük bir savaş,
Kişinin kendisiyle girdiği savaştan daha büyüğü ne olabilir ki!
İçinde bir düşman, nereye gitsen seninle
Kaçmayı dene, başarabilir misin sanki!
Sevgilinin yalnız bırakması ne acı!
Ya da yalnız bıraktığını sanmak, anlamaya çalıştığın şu dünya içerisinde
Ses ve ışık bombaları dövüyorken duvarları
Kolay mı kendi şarkını söylebilmek yabancı bir şehirde.
Alt etmekten başka ne seçeneğin var?
Anlaşılmayı bekleme çünkü bu olmayacak
Hiç kimse senin pencerenden bakmıyor dünyaya
… ve şairin dediği gibi günün birinde elbisen kalacak!
Ismail KAYA 23 Mart 2006 Perşembe…
Bu acili,ezmeli satirlarin arasina sucuk, kasar yanina da kola güzel giderdi.
Hayata bu sekilde bakmayi dene bir de;)
Duvarlarla dalga gec olmaz mi?
Duvar dedigin nedir ki? Bir ucan tekme atarsin piyyuuuuu! tuz buz olur.
Olur mu? OLur bence.Ben yaptim oldu..