Gece ve gündüz sessizleşiyor yavaşça,
Işıklar bir bir kararıyor ufukta,
küçük noktacıklar beliriyor
ve film şeritleri akıyor peşinsıra…
Gece ve gündüz sessizleşiyor yavaşça,
Işıklar bir bir kararıyor ufukta,
küçük noktacıklar beliriyor
ve film şeritleri akıyor peşinsıra…
Dans et benimle,
sisli bir gece dolunay eşliğinde,
rıhtımdaki ışıklar parıldarken,
gölgem gibi ol peşimde…
zamansız esen rüzgarlardır çiçeklerimi savuran, ben bir aşk bahçesi koynunda açan, mor bir menekşe olsam buğulu gözlerinde solan, ve dudaklarında can vermek için yeniden açan…
… ve özenle seçilmiş kelimeler yankılanırken boş duvarlarda, basitliğin zerafeti gibi asılı kalıyordu havada yavaşça sessizlik. Son yankı huzmesi de yere düşüp sessizlik tamamen hakim…
İhsan Oktay Anar’ın Yedinci Gün üne dair bir önceki yazımda, kitapı henüz bitiremediğime ve henüz okumakta olduğum bu kitabın beni etkilediğine değinmiştim. Bu sabah kitapı okumayı bitirebildim…