Hani dedik ya O’nu tanıyana kadar veya O an gelene kadar hayatın bir lütuf olduğunu anladığımız anlar vardır diye. İşte bir önceki şiirimsi sözcüklerimin devamı niteliğinde bu satırlar. Bu devama neden ise bir başka fotoğraf…
Nasıldır bir meleğin sesi? Tarif edebilir misiniz? İşte ben biricik eşimin o meleksi sesini tarif için yazdım bu satırları; elimden geldiğince…
Hani bir ressam gibi alsam fırçayı elime ve çıplak tuvalinde gezinse parmaklarım ağır aksak ritimlerinde dolaşsam melodilerin ve o melodileri renk renk akıtsa parmaklarım biraz…
Bu sözü ve anlamını hepimiz biliyoruz. Ancak bu sözün anlamının içerisinde göründüğünden, bildiğimizden fazla olduğunu söylesem ne dersiniz?…
“Her 23 Nisan’da bize çocuk olmanın mutluluğunu yaşatan atamız nur içinde yatsın. Her yıl bir kez daha ne kadar akıllı ve ileri görüşlü üstün bir lider olduğunu anımsatıyor. Dünyaya bir çocuk kadar saf ve temiz bakabilmek çoktandır unuttuğumuz bir meziyet. Öyle ki bir spor karşılaşmasının sonucunu dahi “sporu kirleten” cümlelerle kutlar olduk. Hepimizin çocuk olduğu bu güzel günün anlam ve önemini sanırım aşağıdaki fotoğraftan daha iyi ifade eden bir başka fotoğraf yoktur.”
