Hangi kelimeler yeterli gelir ki hislerimizi anlatmaya…
Olukça zor ve acı zamanlar yaşıyoruz. Sadece ülkemiz açısından da değil. Dünyanın neresine bakarsak bir acı görmek mümkün artık. Hain saldırılarda yakınlarını kaybedenlere ve ülkemize baş sağlığı, şehitlerimize rahmet diliyorum. Tüm dileklerim kardeşlik, barış, huzur ve hoşgörü için… İnsan için başka dünya, insanlık için başka yol yok…
Bir yerlerde tüm bu karanlığı aydınlatacak bir ışık olmalı! Bir yerlerde tüm geceleri aydınlatacak bir güneş doğmalı! Bir yerlerde tüm gözyaşlarını dindirecek mutluluk olmalı! #İnsanlıkİçinDuaEt…
Senden çok da farklı değilim aslında bu insanlık denizinde diyen bir şiirleme…
Bu şiir de bir fotoğraftan ilham alınarak yazıldı. Ancak televizyonlarımızda, gazetelerimizde gördüğümüz kötü fotoğraflardandı bu. Savaş ve şiddete dair bir kareydi. Ağlayan çocuklara dair bir kare. Bu kareyi görünce ilk aklıma gelen “böyle bir dünyada şiir yazmak” konusu olmuştu. Özellikle de aşk ve sevgi şiirleri yazan biri için suçluluk duygusunu canlandıran bir kareydi. Yine de fikrim şu; sevgi şiirleri devam etmeli ki insanların kalbine sevgi saygı dolsun…
Türkiye’de bir korku filmi çekilse ve adı “Sivas katliamı” olsa bundan daha fazla korku veremezdi eminim. Çünkü gerçek hayatta adaletin çöktüğü, adalete güvenin kalmadığı, faillere “zaman aşımı” adı altında dokunulmadığı bir gerçek hayattaki korku ve utancı hiç bir film hissettiremez zannediyorum…
