Hangi kelimeler yeterli gelir ki hislerimizi anlatmaya…
Olukça zor ve acı zamanlar yaşıyoruz. Sadece ülkemiz açısından da değil. Dünyanın neresine bakarsak bir acı görmek mümkün artık. Hain saldırılarda yakınlarını kaybedenlere ve ülkemize baş sağlığı, şehitlerimize rahmet diliyorum. Tüm dileklerim kardeşlik, barış, huzur ve hoşgörü için… İnsan için başka dünya, insanlık için başka yol yok…
“Hüzün denizinin kıyısında yüreğim,
İsmail KAYA
Ayaklarımda lastik terlikler,
Ruhum dört mevsim…”
Doğaya bakınca her mevsimin kendine özgü bir güzelliği vardır. Ama acılarla, ayrılıklarla, yaprak dökümüyle ilişkilendirilmiş sonbahar hüzün mevsimidir. Nitekim içinde bulunduğumuz şu günlerde de hüzün tüm haşmetiyle gökyüzünün maviliğini kaplamaktadır. Mutlak suretle “insan” dır buna sebep olan. Habil ile Kabil den beri süregelen ikilemde kaybolan, tarafını karanlıktan yöne seçen “insan”. Aşağıdaki şiirimsi ise bu günlerin acı atmosferinin de etkisiyle siyaha bürünmüş bu gökyüzünün sonsuza dek yaşayacak olan “mavi” çocuklarına adanmıştır. Bu unutulmayacak acı günlerin bir an önce geçmesi ve barış ve kardeşlik atmosferinde gökyüzünün layık olduğu renge bürünmesi dileklerimle…
Hüzün nedir? Nasıl bir şeydir?
Nasıl girer insanın içine?
Nasıl kök salar hücrelerinde?
Nasıl yutar mavi göğün parıltılarını?
…
Sessizlik, yaprak hışırtıları, hafif bir rüzgar ve yaprakların arasından ulaşan güneş. Uzaktan duyulan ağıtlar ve içeride bir yerlere düştükçe iğne iğne saplanan hüzünler…Sözün bittiği an…
