Yazmak istiyorsunuz, deniyorsunuz. Olmuyor veya size öyle geliyor. Ama yazmak istiyorsunuz, deniyorsunuz…
Düşler görülmek ister...
Ay: Ocak 2015
Hayat çok zor. Giderek de zorlaşıyor sanki. Giderek daha ağır acılar yaşanıyor. Kalp daha fazla ağırlaşıyor… Çocukluğumuzun o anlamsız gelen mutluluklarını unutur olduk. anlamsız gelen diyorum ama bakmayın, aslında en anlamlı en değerli mutluluklar belkide. Beklentisiz. Belki görülen bir renge dair mutluluk. Bir tahta parçasına belki, basit bir oyuncağa…
Siyah, matem rengi. Mum, umut göstergesi. Matemin ortasında her şeye rağmen devam eden hayatlar var. Olmalı da… ve şiirler, insanlara dair şiirler; yaşam sürdükçe anımsatacaklar…
Sessizlik, yaprak hışırtıları, hafif bir rüzgar ve yaprakların arasından ulaşan güneş. Uzaktan duyulan ağıtlar ve içeride bir yerlere düştükçe iğne iğne saplanan hüzünler…Sözün bittiği an…
Kumda bir arkadaşımın yaptığı çalışmanın üzerine yazılmış bir şiir. Kendisinin fotoğrafı bir sosyal paylaşım sitesinde paylaşmasının ardından yazıldı.
Hayata ve insana, hayata dair her şeye şiir gibi bakabilen herkese…
Bir gece evden uzakta yazılmış satırlar…
Yine bir fotoğrafın üzerine yazılmış bir dörtlük.
“Seni aradı ellerim
soğuk kışın nefesinde…”
Kitap, şarkı, şiir ve gül ile ilgili bir şiir denemesi…