8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar günü bir anma, bir farkındalık günüdür. Geçmişte yaşanmış tatsız, acı olaylardan ortaya çıkmış bir anlayış, kavrayış günüdür. Bu günün anlamını ifade eder mi emin değilim. Ancak sözlerimi izninizle ileteceğim…
Tüm sözlerin anlamını yitirdiği anlar vardır. Acıdır ki ne kadar tekrarlanır oldu o anlar. Ne kadar çabuk anlamsızlaşıyor zamanlar. Perde perde inan siyah renkte acıları dilerim ki dağıtsın dualar yerde gökte ve ötesinde. Dilerim ki dinsin bu acılar bir an önce! Rabbim sabırlar versin acı çeken tüm yüreklere…#Ankara, #an-kara
Gün doğarken ufukta penceremde hafif bir kıpırtı rüzgar yavaşça içeriye sokulmakta ve sessizce dans ederken gün ışığında toz zerreleri dudaklarımda akşamdan kalma bir tad yerini…
Bu blog gönderisinin devamına ve yalnızca abonelere özel içeriklere erişim sağlamak için abone olun.
“Her insanın ruhu kozasını terk etmek için yaşayan bir kelebek misali…” – İ.Kaya 20.10.2015 12:45
Doğaya bakınca her mevsimin kendine özgü bir güzelliği vardır. Ama acılarla, ayrılıklarla, yaprak dökümüyle ilişkilendirilmiş sonbahar hüzün mevsimidir. Nitekim içinde bulunduğumuz şu günlerde de hüzün tüm haşmetiyle gökyüzünün maviliğini kaplamaktadır. Mutlak suretle “insan” dır buna sebep olan. Habil ile Kabil den beri süregelen ikilemde kaybolan, tarafını karanlıktan yöne seçen “insan”. Aşağıdaki şiirimsi ise bu günlerin acı atmosferinin de etkisiyle siyaha bürünmüş bu gökyüzünün sonsuza dek yaşayacak olan “mavi” çocuklarına adanmıştır. Bu unutulmayacak acı günlerin bir an önce geçmesi ve barış ve kardeşlik atmosferinde gökyüzünün layık olduğu renge bürünmesi dileklerimle…
Kim bilir kaç gemi battı denizlerinde…
Umutlar umutlar, başka baharlara kalan umutlar, sürekli yenilenen umutlar… ve bu satırlar, umutlara dair bir şiirimsi…
