Hani dedik ya O’nu tanıyana kadar veya O an gelene kadar hayatın bir lütuf olduğunu anladığımız anlar vardır diye. İşte bir önceki şiirimsi sözcüklerimin devamı niteliğinde bu satırlar. Bu devama neden ise bir başka fotoğraf…
Yine bir sosyal paylaşım sitesinde paylaşılmış bir fotoğraf. Gerçekten etkileyiciydi ve hemen bir iki satırın oluşmasına neden oldu.
Değerli öğretmenlerimize layık değil ama …
Yine bir fotoğraf ve fotoğrafa ait satırlar.
Bir ağacın yaprakları arasından süzülen ışığın sanki bir meleğin kanatlarından serpilmesi gibi bir düşünce vermesiyle ortaya çıkan, yine fotoğrafa dair bir şiir…
Uzandım bir kum tepeciğine, gökyüzünü izledim
Çocuklar bebekken ve kumsalda oynarlarken
Sen arkamdan gelip geçtin, giderken gördüm seni
Sen her zaman kapalıydın ve hala içine uzanabilirim…
Düşler olunca söz konusu olan içlerinde en güzeli herhalde “içinde melek olanlar” olur…
