“Gençlik gidince ne kalıyor insanın elinde,
İnsan bedbaht,
Neye yarar dünyalar kalsa geriye.
Bilip de görmez mi ne zenginlik,
Ne şan, ne dünya baki,
Bir zaman uğraşın ardından
Susacak her fani.”
Reklam
Yukarıda giriş bölümünü paylaştığım yeni şiirimin tamamına yazının devamında ulaşabilirsiniz. Görüntüleyemiyorsanız oturum açmalısınız.
Şiirden önce bir kaç cümle:
İnsanın yaşı ilerledikçe fiziksel durumu gibi ruhsal durumu, düşünceleri de değişiyor. İnsan hep bir öğrenme içinde. Hep bir sorgulama içinde. Var oluşunu, hayatı ve anlamını sorguluyor sürekli. En azından bazılarımız yapıyor bunu. Şu basit sorunun cevabını arıyor insan: nereden geldik, nereye gidiyoruz?” Sanıyorum bu şiir veya şiirimsi ya da siz adına ne derseniz; bu sorgulama neticesinde ortaya çıktı. Daha çok kendime yazdığım satırlar. Biraz eski bir dile de öykünme var gibi içerisinde. Bir çeşit özentilik belki. “Şiir yazıyorum ulan” havasında bir şey olsa gerek. Ama yok… dilin eskisi yenisi olmaz. Dil dildir… iyisi, kötüsü olur. Daha çok kelime içereni daha az kelime içereni olur. İçereni olur içermeyeni olur… Kıvrılanı olur kıvrılmayanı olur… benimki de nasıl bir dilse… (3 Şubat 2025 – Şiiri paylaşırkenki ruh halimle)
İlk Yorumu Siz Yapın