Şehrin caddelerinde yürürken,
yalnız başıma sokaktan geçerken,
hava hafif nemli ve bulutluyken
dudağımda bir ıslık aklımda sen.
Açılmış yaprakları aşk ile çiçeğin,
Bir Haziran sabahıydı taze mevsimin,
Gizlendiği bir vaktiydi güneşin,
Usulca ardına pamuktan hayallerin.
Kalabalık ve büyük bir şehir, sabahın erken saatleri. Yolda yürüyorsunuz ve yolun kenarında bir çiçek ilişiyor gözünüze…
Zaman ve zamana yenilen hayallere bir çocuğun gözlerinden bakmak gibi…
İnanır mısınız perilere?
Yine bir fotoğraf gördüm internette. Çok etkilendim. Çocuklar ve sahip oldukları masumiyet her zaman etkileyici olmuştur benim için. En küçük şeylerle mutlu olabilen yapılarını ve sürekli bir düş aleminde dolanışlarını büyüleyici bulmuşumdur. Sanırım fotoğraf sanatçısı(Elena Shumilova) da bunu filme almak istemiş olacak. Ben de etkilenip aklımda canlananları yazdım elimden geldiğince…
Hemen hepimiz dalıp gitmişizdir gün batımının o dinlendiren, huzurlu rengine. İşte yine bir resim ve bu resim üzerine bu düşüncelerle doğan satırlar…
